Temat: Semantyka w języku polskim. Omów zjawisko na wybranych przykładach.
Jako najbardziej bliską mi odpowiedź na pytanie, czym jest język, uznam tę wskazującą na jego właściwości komunikacyjne. Bezpośrednio bowiem doświadczamy mowy jako narzędzia porozumiewania się. Praktyczna strona mowy i jej związki z naszym funkcjonowaniem w świecie znajdują odbicie w samej jej budowie. Posłuchajmy następujących słów: „(...) wróbel czy jaskółka to nazwy zarówno samca, jak i samicy (choć pierwszy wyraz jest rodzaju męskiego - ten wróbel, drugi żeńskiego - ta jaskółka). (...) Są to więc nazwy uogólnione - po prostu pleć tych ptaków niewiele interesuje społeczność mówiących. Odwrotnie, gdy chodzi np. o bydło, mamy nie tylko odrębne nazwy płci, jak krowa, buhaj czy też byk, wół, ale i młodych, jak cielę; także inne nazwy cieląt podrośniętych, np. jałówka. Te szczegóły okazały się na tyle ważne w społeczności zajmującej się hodowlą, że brak jest nazwy ogólnej, od nich abstrahującej. Całość jako gatunek ma u zoologów nazwę bydło domowe, ale i oni nie znają określenia na jeden (wyabstrahowany) egzemplarz tego gatunku (Polszczyzna piata nam figle).
Widzimy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz